I’ve ever been written about Victor Hasselblad, a man from the other hemisphere. Who have inspired me over the decades
Though we had no opportunity to meet in person just only met him through his works for 30 years
Today [June 8, 1944] so I want to write about my beloved mom. It’s coincided time that Victor Hasselblad produced the first 1000 F camera model,
I’d remember these event because it was the time that Siam [Thailand] getting started entering the World War II peroid,
Therefore I would like to take this chance to writing something about my mom in my own website,
Many people who have known me may say that I’m looks like my mother. I think it’s true some partial.
However, if my father still alive, my mom will say that .. you are looks like your dad .. not me 😀 I believe that’s true.
My mom is live in the another house, Mae Chan, with my older sister for a long time since my father passed away. She will be come to staying with me just for a month a year.
“Let’s me take care of my mom“ I said to my elder sister. Mae Chan have 5 children. I am the fourth.
My dad said, “I will sterilises your mom since she gave the birth to my older sisters “dad is a modern man. He knows that in the future (today) the world’s resources will be higher demands
The pork will cost a hundred $35/ kilo, beef meat or fish (At that time a kilo of pork was 2 cents) actually my dad didn’t need to have many children.
He always says every time, when we surrounded 7 people and having dinner together,
In conclusion that when mom had me as a first son, two years later, she gave me another youngest brother: D
My mother is a smiling face and I think she is the only one who when answers the phone, she never said hello first …. she just laughing in a good mood through the speakerphone … before saying
I’m split to a new family by build a home as photography studio for teaching photography and a place for working
And for “pay it forward” as my photography instructor (Phra Pasakorn Phavilai Phuriwatthano= my master monk) has intended. I think I do right the both thing well.
ผมเคยเขียนถึง Victor Hasselblad ผู้ชายจากอีกซีกโลก ผู้สร้างแรงบันดาลใจให้ผมมาตลอดหลายสิบปี แม้เราไม่มีโอกาสได้พบกันเกี่ยวกับงานของเขา วันนี้วันเกิดแม่ [June 8, 1944] อยากเขียนถึงแม่บ้าง บังเอิญตรงกับช่วงที่ Victor Hasselblad ผลิตกล้องรุ่น 1000 F รุ่นแรกพอดี ผมจำได้ไม่ยากเพราะเป็นเหตุการณ์ที่สยามประเทศเริ่มเข้าสู่ภาวะสงครามโลกครั้งที่ 2 ทำให้จำวันเกิดแม่ตัวเองได้ไปโดยปริยาย เลยขออนุญาตเขียนอะไรถึงแม่ตัวเอง ในเว็บของตัวเองบ้าง ท่านที่อ่านมาถึงตรงนี้อาจไม่ได้ความรู้อะไรจากกระทู้นี้ก็เป็นได้ ต้องขอโทษด้วยนะครับ.. 😀 มีหลายๆ คนบอกว่าผมหน้าตาเหมือนแม่มาก ผมว่าก็มีส่วนนะ แต่ถ้าหากว่าพ่อผมยังอยู่ แม่ก็จะบอกผมว่า..แกมันหน้าเหมือนพ่อแก.. 😀 ซึ่งผมก็เชื่อว่าจริง
ผมกับแม่อยู่คนละบ้านแม่จันอยู่กับพี่สาวคนรอง นานๆ แม่จะมาค้างที่บ้านผมเป็นเวลาแรมเดือน “ให้ผมดูแลแม่บ้าง” ผมบอกกับแม่อย่างนี้ แม่มีลูก 5 คน ผมเป็นคนที่ 4 พ่อเคยบอกว่า “ฉันจะปิดอู่แม่แกมาสองครั้งแล้วตอนที่แม่ให้กำเนิดพี่สาวมาก่อนหน้านี้ 2 คน” พ่อเป็นคนสมัยใหม่พ่อรู้ว่าวันข้างหน้า (ทุกวันนี้) ทรัพยากรของโลกจะขาดแคลน เนื้อหมู เนื้อปลากิโลเป็นร้อยๆ (ตอนนั้นหมูโลละ 7 บาท) พ่อเลยไม่อยากมีลูกหลายคน พ่อพูดทุกครั้งเวลาที่เราล้อมวงกินข้าวทั้ง 7 คน สรุปว่าพอแม่มีผมเป็นลูกชายอีกสองปีต่อมาแม่ก็ให้น้องชายผมมาอีกคน 😀 แม่ของผมเป็นคนหน้ายิ้มนะ และผมคิดว่าแม่เป็นคนเดียวที่เวลารับโทรศัพท์แม่ไม่เคยพูดว่าฮาโหลเลย….แม่จะหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อน…แล้วพูดเป็นประโยคออกไป 😀
ผมแยกออกมาสร้างครอบครัวใหม่ สร้างอาณาจักรและตักสิลาเพื่อเป็นที่สอนด้านการถ่ายภาพและเป็นสถานที่ในการประกอบอาชีพ เพื่อ Pay it forward ตามที่อาจารย์ที่สอนด้านการถ่ายภาพของผม (พระภาสกร ภาวิไล ภูริวัฒฑโณ) ได้ตั้งใจไว้ ผมคิดว่าผมทำหน้าที่ได้ดีทั้งสองเรื่อง (แต่ไม่ได้หมายถึงผมดีกว่าใครในโลกนี้นะ) เพราะคนที่เรียนกับผมส่วนใหญ่ก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเดิม ที่ดีได้ก็ดีขึ้น ที่ดีอยู่แล้วก็ดีขึ้นไปอีก (อันนี้ดูจากความคิดและพฤติกรรรมของเด็กๆ เมื่อเวลาผ่านไปนะครับ ไม่กล้าคิดเอง) จะบอกว่าพวกเขาดีอยู่แล้วก็ไม่ผิดแม้จะได้เรียนกับผมหรือไม่ก็ตาม 😀 เอาเป็นอันว่าผมโชคดีก็แล้วกันนะครับ
ผมใช้ Hasselblad ถ่ายภาพแม่และญาติๆ ของแม่เมื่อหลายสิบปีก่อน ทุกคนประทับใจและพูดถึงภาพเหล่านั้นเสมอๆ แม้เวลาจะผ่านไปหลายปีและหลายคนในภาพก็ไม่อยู่แล้ว ทำให้ผมนึกถึงประโยคหนึ่งของพี่จี๊ด จีระนันท์ พิตรรีชา และพี่บาฟ ภาณุ มณีวัฒนกุล นำมาเขียนเพื่อให้ผมและนักอ่านทั้งหลายได้อ่านจากหนังสือของแกที่ผมมีไว้ตั้งหลายเล่มว่า “ดูเหมือนภาพถ่ายจะเป็นสิ่งเดียวที่หยุดความตายเอาไว้ได้” มันเป็นจริงมากทีเดียว
มีหลายคนเข้าใจไปว่า Hasselblad ถ่าย Candid ไม่ได้ เพราะเสียงบานพับในตัวกล้องดังมาก ผมเห็นด้วยครึ่งนึง ผมใช้ Hasselblad 500cm lens 80mm Cf T* เปิดที่ F2.8 Shutter speed 1/8 กลั้นหายใจเกือบเป็นลมเพราะกลัวกล้องสั่น ถ่ายภาพ Candid แม่ตอนแม่งีบยามบ่ายวันหนึ่ง ผมถ่ายได้ภาพเดียวแม่ก็ตื่น 😀 แต่อีกภาพแม่ก็ยิ้มให้กล้องแถมวางมือยังกะนางแบบที่ผมถ่ายงาน 7 catalog เสียด้วย สรุปว่า Hasselblad ถ่ายแคนดิดได้ภาพเดียวและครั้งเดียวเสมอ 😀
ผมมีภาพดีๆ ของแม่ที่ถ่ายด้วย Hasselblad ไม่มาก แต่ก็หลากหลายอารมณ์และอริยาบท เป็น Passion อย่างหนึ่งของผมเลยทีเดียว แม่รับรู้ว่าผมทำอะไรตอบแทนพระคุณแม่บ้างในขณะแม่ยังมีลมหายใจอยู่ ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยจนบัดนี้ ผมไม่เคยสร้างความเดือดร้อนรำคาญหรือสร้างความทุกข์ใจให้แม่เลย (ข้อความนี้แม่ป็นคนพูดนะ 😀 )
ภาพของแม่สองภาพนี้ผมอยากให้แม่ได้เห็นในวันเกิดของแม่ ในวันครบรอบ 73 ปี สุขสันต์วันเกิดครับยายจันของลูกๆ และหลานๆ อยู่ต่อไปเพื่อให้พวกเราได้ทำความดีและกตัญญูกตเวฑิตานะแม่ รีสอร์ทเล็กๆ ของแม่ ได้เสากับโครงมาแล้วล่ะ 😀
Yut Hasselblad
June 8, 2017
73th Mom’s birthday